«بود»، «باش»، « است »
بن ماضی (گذشته ) و بن مضارعِ (اکنون) مصدرِ «بودن»، به ترتیب «بود» و «باش» است؛ اما «بودن»، دو بن مضارع استثنایی هم دارد: «است» و «هست» . این دو بن را از آن رو استثنایی می دانیم که در ظاهر شبیه به بن ماضی اند، اما مفهوم حال را می رسانند: آسمان ابری بود (گذشته) آسمان ابری است (حال)
بن ماضی (گذشته ) و بن مضارعِ (اکنون) مصدرِ «بودن»، به ترتیب «بود» و «باش» است؛ اما «بودن»، دو بن مضارع استثنایی هم دارد: «است» و «هست» . این دو بن را از آن رو استثنایی می دانیم که در ظاهر شبیه به بن ماضی اند، اما مفهوم حال را می رسانند: آسمان ابری بود (گذشته) آسمان ابری است (حال)
تعداد 14 فایل پاورپوینت در حالت به صورت فشرده در قالب winzipقابل دانلود می باشد.
- «می باشد» اغلب در نثر رسمی و اداری دیده می شود و در زبان گفتار فارسی کاربرد ندارد؛ از این رو بهتر است تا جایی که می توان، «است» را به جای آن نشاند. برخی برای پرهیز از تکرار «است»، از «می باشد» بهره می گیرند؛ در صورتی که تکرار «است»، مانند «بود»، نه تنها ایرادی ندارد، بلکه به هیچ رو از زیبایی نثر نیز نمی کاهد