پروپوزال تبیین آموزه های دینی والدین در رشد اخلاقی کودکان دبستانی براساس نظریه کولبرگ

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 9 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏مسئله پژوهش:
‏قرآن کریم مسئله اخلاق را جزو اهداف اصیل نبوت عام می شمارد و زندگی انسان ها را در سایه اخلاق، زندگی سعادتمند می شمرد و انسانی را که متخلق به اخلاق الهی نیست، خاسر و سرمایه باخته می داند (جو‏ا‏دی آملی، 1388). قرآن راههای اخلاقی را از همان معارف اولی شروع و‏ ‏به رفتار، گفتار و نوشتار ختم می کند (جوادی آملی، 1390). انسان در بعد روحی و ملکوتی خود، استعداد هایی نهفته و قابل رشد و پرورش دارد که عمده ترین آنها عبارتند از: استعداد اخلاقی، حس پرستش و خداجویی و گرایش های اخلاقی(سجادی، 1387).
‏دین اثر گذار ترین و نافذ ترین نهاد اجتماعی بشر است (آذربایجانی، 1382). ‏نقش گذاری و تاثیر بخشی دین و تقید به دین در شکل و شیوه انگیزه سازی، ضمانت گری، تعالی بخشی، فیض رسانی و ارتقای نیت انسان در انجام افعال اخلاقی می باشد (علاء الدین، 1389).
‏ دین دارای نقش موثر ‏"‏انگیزه سازی‏"‏ برای انجام، تکرار، تثبیت و رشد رفتار اخلاقی است (حسینی‏،‏ 1383). به کارگیری‏ ‏این شیوه قرآنی در نهاد خانواده توسط والدین موجب می گردد زمینه های تکرار، تثبیت و رشد افعال اخلاقی فراهم آید(علاءالدین، 1389).
‏ همچنین دین ‏"‏ضمانت گر‏"‏ ‏ اجرا و تثبیت و رشد اخلاقی‏ ‏است. در آیات متعدد قرآن این تضمین گری برای انجام و استمرار و تثبیت و رشد فعل اخلاقی به تعددبه چشم می خورد(همان منبع).
‏از سویی دیگر دین عامل ‏"‏تثبیت، رشد و تعالی اخلاق‏"‏ است. هر قدر انسان در پرتو استورات و برنامه های انسان ساز قران کریم قرار گیرد و دایره ی خود را گسترش دهد، اخلاق او‏ اخلاق برتری خواهد بود. نتیجه دیگر این امر آن است که کارهای اخلاقی بیشتر و ‏مفید تری نیز می تواند انجام دهد (مطهری،1372‏).
‏تحقیقات ارتباط تنگاتنگ دین را با تعلیم و تربیت نشان می دهد. ملائکه (1375) معتقد است که امروزه از یک سو دستگاه ها و نهاد های مختلف تعلیم و تربیت عهده دار اموزش و تربیت دینی در جامعه هستند و از سوی دیگر، خانواده به شکل غیر رسمی به تربیت و آموزش دینی فرزندان می پردازد.
‏رشد اخلاقی در طول قرن ها از مهمترین مسایل اجتماعی مورد توجه بوده است. نظریه پردازان اوایل قرن بیستم، اخلاق را وسیله ای برای رشد اجتماعی به حساب آورده اند. لذا رشد اخلاقی از مسایل عمده روان شناسی است. یکی از روان شناسان معروف به نام لورنس کولبرگ از سال 1948 تا اواخر قرن بیستم در این زمینه مطالعات گسترده ای انجام داده است