مبانی نظری و پیشینه سرمایه گذاری

قسمتی از متن:

سرمایه گذاری چیست؟

سرمایه گذاری (Investment) عبارتست از تقبل هزینه به منظور ازدیاد سرمایه، طبق این تعریف تبدیل پول به یکی دیگر از انواع دارائی برای مدت قابل ملاحظه ای از زمان را می توان سرمایه گذاری نامیده . عده ای معتقدند که سرمایه گذاری وسیله ای است که کالا یا پول غیرمولد را بصورت سرمایه تبدیل می نماید و تشکیل سرمایه را امکان پذیر می سازد.[1]

انتقال منابع تولید از یک واحد اقتصادی به واحد اقتصادی دیگر تنها زمانی سرمایه گذاری محسوب می شود که جهت توسعه و یا بهبود تولید کالاها و خدمات مورد استفاده قرار گیرد. انتقال وجوه و منابع مالی نیز تابع همین شرط است و پرداخت وامهای مصرفی جهت ازدواج، خرید کالاهای ضروری تعمیرات، درمان و نظایر آنها سرمایه گذاری محسوب نمی شود. همین طور پولی که صرف فعالیتهای تجاری بی ثمر نظیر دست گردانی و یا مبادلات سودجویانه بی حاصل نظیر خرید و فروش سودجویانه زمین، اتومبیل، سرقفلی و ... انجام می گیرد. سرمایه گذاری خالص افزایش ذخایر و موجودی سرمایه است. بنابراین نتیجه نهایی آن باید افزایش قابلیت و توانایی برای تولید بیشتر کالا و خدمات باشد.[2]

سرمایه گذاری متغیر بر تلاطم اقتصاد ملی است. تصمیمات سرمایه گذاران گاه به شدیدترین وجه تحت تاثیر نوسانات فروش و عوامل برونی نظیر سیاستهای اقتصادی و بازرگانی قرار گرفته و نسبت به آنها عکس العمل نشان می دهد. بطوریکه در دوران تنزل حجم سرمایه گذاری به شدت آسیب دیده باعث تشدید کاهش تولید می شود و کاهش تولید و کسادی بازار که مقدمه بیکاری، ورشکستگی و کاهش درآمد است. به نوبه خود لطمه شدیدتری را بر سرمایه گذاری وارد می سازد. جامعه ای که خواهان ترقی و توسعه اقتصادی است متناسب با آتش اشتیاق خود باید از مصرف و واردات کالاهای مصرفی به نفع کالاهای تولیدی بکاهد. سرمایه گذاری گرچه به لحاظ حجم و اندازه در مصرف کوچکتر است ولی سهم بسیار بزرگی در ایجاد تولید دارد.